Het leek een hele stap voorwaarts toen Windows in de wereld kwam. Ook als het om tekstverwerken ging. Tot dan toe was WordPerfect dé tekstverwerker geweest, maar al snel moest deze het veld ruimen voor Word.
Word sloot namelijk perfect aan bij Windows. In plaats van een computerscherm verscheen er een echte pagina met opgemaakte tekst: What You See Is What You Get(WYSIWYG). Dat was toch perfect?
De concurrenten van Word gingen volgens hetzelfde principe werken en wie dat niet deed, verdween gewoon: de eerste slachtoffers van de evolutie van de personal computer.
En toch had ik van tijd tot tijd heimwee naar de tijd dat de letters op je scherm niet overeenkwamen met de letters op papier. Waarom zou je meteen zien hoe je tekst uit de printer zou rollen? Moet je je niet eerst met de inhoud bezighouden en je pas daarna druk gaan maken om de letters die je gebruikt voor kopjes, om afbrekingen, om de indeling van de pagina’s en wat dies meer zij.
Er kwamen tekstverwerkers die helemaal ontdaan waren van de overdaad aan mogelijkheden die Word bood. Zij voegden een vleugje zen toe aan het schrijven, maar waren eigenlijk niet meer dan een uitgeklede versie van Word.
Eigenlijk was er een heel nieuwe benadering nodig. Ook al omdat het steeds vaker voorkwam dat je tekst ook op internet moest worden gezet. Knippen en plakken uit Word zorgde voor allerlei onaangename verrassingen. Als het om webpagina’s en blogs ging, zag je nooit wat je kreeg.
Hier komt een nieuw concept ons te hulp. Op het eerste gezicht lijkt het een stap terug in de tijd. Weg met alle opmaak, pagina-indelingen, lettertypes, regelafstanden, afbrekingen. Op het tweede gezicht lijkt het zelfs nog een stap verder terug in de tijd: om het systeem te gebruiken moet je nota bene weer codes gaan invoegen. Het lijkt wel of we weer met MS-DOS moeten gaan werken.
Maar zo ingewikkeld is het allemaal niet. Bovendien staat er voordelen tegenover: je kunt dezelfde tekst gebruiken voor papier én web. En in tegenstelling tot Word stuurt dit systeem geen verborgen code’s mee die een puinhoop maken van web-pagina’s.
Ik heb het over Multimarkdown. Als je gewend bent aan Word of aan een soortgelijke tekstverwerker is het wel even wennen. Maar ik gebruik geen tekstverwerker meer om te schrijven: deze taak is overgenomen door Multimarkdown. Een tekstverwerker is er om te tekst op te maken. Die twee taken zijn nu volkomen gescheiden: helemaal volgens mijn principes om je op één taak tegelijk te concentreren.
Je hoeft in het schrijfstadium niet te zien wat je uiteindelijk krijgt, maar wat je wil: What You See Is What You Want.