Katholieken zijn te terughoudend in het tonen van de Caritas. Ruud Heesters, r.k. geestelijk verzorger in het Academisch Medisch Centrum Amsterdam, onderstreepte deze uitspraak van Eric Sengers tijdens de presentatie van diens boek over caritas op 17 oktober. In dit boek geeft Sengers zijn antwoord op de vraag hoe het verder moet met de Caritas in Nederland.
Heesters herkende zijn uit zijn praktijk de boodschap die Sengers brengt. Er is een kloof tussen zorginstellingen en caritas. Sengers nodigt uit om de kloof tussen instellingen en caritas te overbruggen en de caritas zelfbewuster te presenteren. De kerk heeft namelijk iets wat de instellingen niet hebben. Dokters hebben niet de barmhartige bekommernis die geestelijke verzorgers, die caritas kan bieden, aldus Heesters.
In de ondertitel van zijn boek gebruikt Sengers heel bewust de termen ‘naastenliefde’ en ‘liefdadigheid’. Vooral die laatste heeft een negatieve bijklank van paternalisme zoals de armbesturen dat vroeger praktiseerde. Sengers wil ’caritas’ echter plaatsen in concrete daden en niet in structuren. Het gaat om een persoonlijke relatie tussen mensen. De maatschappelijke noden worden complexer en de maatschappelijke rol van de kerken minder. Sengers wil met zijn boek een antwoord geven op de vraag wat het begrip ‘caritas’ hierin kan betekenen.
Eric Sengers, Caritas: naastenliefde en liefdadigheid in de diaconie van de kerk, Delft: Eburon, 2012, 160 p ISBN 978–90–5972–681–9
Ook verschenen op www.katholiek.nl